Ruim een week nadat Chouffe, Chimay, Chandy en Cherry bij ons in opvang kwamen, hebben we ze uit quarantaine gehaald. Afgezien van de ernstige aandoening van Chandy zijn er geen nieuwe gezondheidsproblemen naar voren gekomen. Voor de verandering hebben we eens een nestje zonder giardia!

De kittens mochten eerst drie keer per dag een half uurtje los rondlopen in de kittenkamer. Dat vonden ze helemaal geweldig, ze waren dolblij met hun nieuw verworven vrijheid! Chandy rende en speelde naar hartelust mee met zijn broertje en zusjes, je merkt wat dat betreft niet dat hij ziek is. Het was natuurlijk wel een uitdaging om ze weer te pakken te krijgen en in de bench te zetten, maar eigenlijk ging dat gemakkelijker dan ik had verwacht. Soms lieten ze zich met een bakje vleesmousse in de bench lokken, soms verstopten ze zich in een kattenholletje waar we ze gewoon uit konden halen. Chimay haalde de eerste keer in dat holletje wel uit naar mijn hand, maar met een handschoen aan was het zo opgelost en de volgende keer liet ze zich zonder problemen pakken.

Cherry is het meest ontspannen, ze laat zich graag door ons aaien en begint dan meteen te spinnen. Oppakken vindt ze nog een beetje spannend, maar zodra ze door heeft dat we haar dan blijven aaien, geniet ze er toch van.

Chandy blaast nog steeds zachtjes als je met je hand naar hem reikt, maar volgens mij is dat vooral om te laten weten dat hij niet blij is dat hij elke dag een spuitje moet krijgen. Als hij in een mandje ligt, vindt hij het prima om geaaid te worden. Hij gaat dan spinnen en draait soms op zijn rug, zodat we op zijn nog altijd wat bolle buikje kunnen kriebelen.

Kleine Chouffe vlucht nog altijd weg als je bij hem in de buurt komt, maar als hij ergens ligt te slapen, lukt het soms om hem eventjes aan te halen. Vandaag bleef hij al wat langer liggen, draaide zich zelfs een beetje op zijn rug én ging erbij spinnen. Een duidelijke stap vooruit dus!

Chimay begint ook al wat te ontdooien, ze durft toch al goed rond te wandelen en te spelen in de woonkamer. Toen ik gisteren Cherry en Chandy aan het aaien was en die luidkeels gingen spinnen, kwam Chimay daar op af en wilde ze ook een beetje meegenieten. Ik kon haar voorzichtig aaien en ze snuffelde flink aan mijn vingers. Ook met haar hebben we dus wat vooruitgang geboekt, al was dat van korte duur. Ik zag namelijk een grote, roze, kale plek in haar nekje en die moesten we natuurlijk nader inspecteren. Ze had daar een klein wondje (we hadden eerder al een korstje gevoeld), maar dat was gaan ontsteken en Chimay had er flink aan zitten krabben en likken. We hebben er wondzalf en later nog isobetadine opgedaan, maar vandaag begon zich daar een abces te vormen. Dat betekent een bezoekje aan de dierenarts straks, en waarschijnlijk weer een stapje achteruit in de socialisatie…