Blog Kittens in Huis
Leef mee met het wel en wee van onze pleegkittens
Allergisch
Toen ik maandagavond met Chimay naar de dierenarts ging, zag de wond in haar nekje er eerder uit als een brandplek dan een abces. De dierenarts gaf haar een spuitje met antibiotica dat 14 dagen lang werkt, en verder moest ik niets doen, gewoon wachten tot het zou verdwijnen. Chimay had er echter bijzonder veel last van en bleef maar aan haar nekje krabben, tot bloedens toe. Er was inmiddels een grote rode kale plek in haar nekje ontstaan en ik bedacht dat ze misschien een reactie op de isobetadine had. Ik stuurde berichten naar Purrito en de dierenarts om advies, maar de ideeën die werden geopperd, leken mij toch niet geschikt. Ik kon er geen cortisonenzalf op smeren, omdat het een open wond was geworden. En van een kraagje zou Chimay volgens mij helemaal in paniek raken en het arme kittentje was al zo bang aangelegd. Maar wat dan?
Na flink wat zoeken op internet vond ik een crème op basis van honing en zinkoxide die goede recensies had, dus die heb ik meteen besteld. Mijn vriendin D, die veel ervaring heeft met kittens en katten, raadde aan er oogzalf (terramycine) op te smeren. Dat was ook het eerste wat ik op de wond had gedaan, nog voor de isobetadine. Dus toen Chimay vrijdagochtend nog steeds aan het krabben was, hebben we in afwachting van de levering van de honingcrème wat terramycine op de plek in haar nekje gesmeerd. Nou…daar kregen we al heel snel spijt van. Arme Chimay werd helemaal gek van de jeuk! Ze rende maar onrustig rond, krabde zo hard aan de wond dat het bloed in het rond vloog en schuurde overal met haar nekje tegenaan. De tranen sprongen in mijn ogen, ik had zo met haar te doen! Het lijkt er dus sterk op dat het de terramycine was waar ze allergisch op reageerde. Zeldzaam, maar wel mogelijk.
Gelukkig was de Cerazinc-crème van Remedy+ inmiddels geleverd, dus we besloten om het nu maar eens goed aan te pakken. Het was wel even een hele klus om Chimay te pakken te krijgen. Ze was zo opgefokt door de jeuk, dat ze niemand in de buurt duldde, maar uiteindelijk lukte het toch om haar op schoot te houden. Ik heb de wond met fysiologisch water afgespoeld, drooggedept, de Cerazinc-crème erop gesmeerd en een afgeknipte sokkenboord over haar nekje geschoven. Binnen 10 minuten was Chimay een totaal ander kitten geworden. Ze heeft zich eerst eens goed gewassen, ging toen in het hangmatje van de krabpaal liggen en deed haar oogjes dicht. Ze was helemaal uitgeput van de dagenlange strijd tegen de jeuk en kwam nu eindelijk tot rust. Ze liet zich ook ineens door ons aaien en ging daarbij luid spinnen. Wat een opluchting was dat!
We zijn nu een paar dagen verder en het gaat heel erg goed met Chimay. We smeren twee keer per dag crème op de wond in haar nekje en doen haar elke dag een schoon sokje om. Ze laat het allemaal gewillig gebeuren, alsof ze weet dat het goed voor haar is. De wond ziet er al veel beter uit, het is echt aan het genezen. Ze krabt soms nog wel aan haar nekje, maar door het sokje kan ze niet bij de wond. Ik had verwacht dat ze heftig zou protesteren tegen die sok, maar dat doet ze niet. Ze probeert hem niet eens uit te trekken, ze heeft er blijkbaar totaal geen last van. Ze is nu ook veel rustiger geworden, gaat vrolijk met de andere drie kittens de woonkamer verkennen en is hier duidelijk veel meer op haar gemak. Als ze rustig in de hangmat of op de bank ligt, kunnen wij haar uitgebreid aaien en daar geniet ze echt van. Wat een verschil met dat bange kitten van de eerste week, dat zich verstopte onder het mandje en naar ons uithaalde als we haar benaderden…
Chouffe, Chandy en Cherry zijn ook helemaal opengebloeid. Als ze liggen te rusten, kunnen we ze allemaal goed aaien. Ze draaien zich dan zelfs op hun rug, zodat we op hun buikje kunnen kriebelen, en daar gaan ze dan luidkeels bij spinnen. Cherry en Chandy kwamen vanmorgen zelfs bij mij op de bank. Ze bleven wel op een klein afstandje, maar toen ik mijn hand uitstak, mocht ik ze allebei aaien. De kittens zijn ook al goed gewend aan de aanwezigheid van mensen. Ze schrikken niet meer van elke beweging en elk geluid, maar rennen al spelend gewoon om ons heen. We zijn nu volop bezig met de socialisatie en kunnen nu echt gaan genieten van deze kleintjes!
