Blog Kittens in Huis
Leef mee met het wel en wee van onze pleegkittens
Tóch schootkittens
Toen we zes weken geleden deze vier kittens in opvang kregen, waren ze enorm bang voor mensen. Zodra wij in de buurt kwamen, doken ze ergens achter of onder, en als we een hand naar ze uitstaken, begonnen ze te blazen en, in het geval van Chimay, te bijten. Ze waren zo bang dat wij ons afvroegen of het ons wel zou lukken om ze te socialiseren, en we hadden eigenlijk geen idee hoe we dit moesten aanpakken. Andere pleeggezinnen die wat meer ervaring hebben met verwilderde kittens, zeiden dat we steeds opnieuw toenadering moesten zoeken en vooral veel geduld moesten hebben. En zo begonnen we aan een taak die in het begin echt uitzichtloos leek.
Dat Chandy ernstig ziek bleek te zijn en elke dag een spuitje moest krijgen, maakte het er voor hem niet beter op. En de verzorging van de nekwond van Chimay was ook elke keer weer een stapje achteruit in haar socialisatietraject. Maar ‘geduld’ was hier echt het toverwoord, want langzaam maar zeker begonnen de kittens aan ons te wennen.
Cherry was de eerste die ontdekte hoe fijn het is om geaaid te worden, op de voet gevolgd door Chouffe. Dat ging in het begin alleen als ze ergens lagen te rusten, maar ze genoten er dan wel echt van. Ze draaiden ook al gauw op hun rug, zodat we over hun buikje konden kriebelen terwijl ze luid ronkten van genot. Chandy konden we op die manier ook aaien, maar vanwege die spuitjes bleef hij altijd op zijn hoede. Bij Chimay duurde het wat langer, maar ook zij kan inmiddels al echt genieten van aaitjes en gaat daarbij ook heerlijk ontspannen op haar zij of rug liggen.
Chouffe en Cherry vinden het nu ook prima als we ze aaien terwijl ze rondwandelen. Soms stoppen ze om even te genieten van de aandacht, soms rennen ze weg. De echte doorbraak kwam twee weken geleden, toen ik achter mijn computer aan het werk was en Cherry bij mij op schoot kroop. En fijn dat ze dat vond! Ze is inmiddels uitgegroeid tot een echt schootkitten en gaat regelmatig op mijn benen liggen, waar ze dan volop geniet van knuffeltjes.
Een week later kwam ook Chouffe bij mij op schoot komen liggen. Ik had een fluffy fleecetrui aan en hij nestelde zich heerlijk tegen mij aan. Hij heeft de weg naar de knuffeltjes dus gevonden, al komt hij meestal liever naast je liggen, lekker tegen je aan genesteld, dan op schoot.
Bij Chandy en Chimay duurt het zoals gezegd allemaal wat langer, maar het gaat absoluut de goede kant op. Chimay wandelde vorige week voor het eerst rond met haar staart recht omhoog, de weken daarvoor hield ze altijd haar rug wat gebogen en haar staart omlaag. Het ‘piekstaartje’ dat ze nu af en toe laat zien, is een duidelijk teken dat ze zich wat meer op haar gemak voelt. Ze durft nu ook al wat nutri-gel van mijn vinger te likken, ook dat is een hele stap vooruit. Chandy wist lange tijd niet goed of hij ons nou wel of niet moest vertrouwen. Aan de ene kant waren er die vervelende, pijnlijke spuitjes, aan de andere kant kon hij wel genieten van aaitjes en vooral alle lekkere snacks. Ook nadat we zijn overgestapt van spuitjes op pillen, is hij nog lang wantrouwend geweest. Sinds een paar dagen blaast hij eindelijk niet meer naar mij, en vanmorgen verraste hij mij compleet door spontaan naast Cherry bij mij op schoot te komen liggen. We kunnen nu dus wel stellen dat zelfs deze ‘spicy’ kittens uiteindelijk tóch schootkittens zijn geworden!