Blog Kittens in Huis
Leef mee met het wel en wee van onze pleegkittens
Overgeven en diarree
Nadat ik de vier kittens had opgehaald, heb ik ze in de bench gezet en even met rust gelaten, zodat ze konden wennen aan hun nieuwe omgeving. Na een tijdje bracht ik ze een bakje vleesmousse, maar alleen Arizona en Alabama gingen hiervan eten. Het grijze tijgertje wou het liefst in het mandje blijven liggen, maar het was het zwarte katertje (Alaska) waar ik me meteen zorgen om maakte. Zijn buikje voelde zo mager, hij had diarree en begon ook nog eens over te geven. Hij voelde zich duidelijk niet goed. Gelukkig dronk hij wel een beetje water.
Later op de avond bracht ik ze nog een keer wat mousse, maar ze wilden het niet eten. Er lag bovendien op twee plaatsen braaksel in de bench, zo te zien van de mousse. Zou dat dan van Arizona of Alabama zijn geweest? Misschien waren ze allemaal een beetje misselijk van de autorit en de overgang naar een nieuwe omgeving. Mijn dochter en ik besloten om ze alle vier een kleine hoeveelheid Nutribound te geven, een voedingssupplement wat een beetje ondersteuning biedt en de eetlust kan bevorderen. Hopelijk zouden ze daarmee de nacht goed doorkomen.
De volgende dag begon goed, ze aten alle vier hun bakje mousse leeg! Atlanta, Arizona en Alabama bleken helemaal hersteld te zijn, ze renden vrolijk rond in de kittenkamer en speelden met elkaar. Alaska oogde nog wel wat zwakjes, maar probeerde toch wat mee te spelen met zijn broertje en zusjes.
Helaas voelde hij zich ‘s middags weer niet goed, hij wou niets eten en zat maar stilletjes in een hoekje. In overleg met Purrito heb ik toen de dierenarts gebeld en ik kon gelukkig meteen terecht. Alaska had geen koorts en de dierenarts kon eigenlijk niets afwijkends vinden, behalve dat zijn ontlasting niet helemaal in orde was. Hij gaf Alaska wat antibiotica voor zijn darmpjes plus iets versterkends en diende onderhuids extra vocht toe. Hopelijk zou hij daar wat van opknappen en weer wat gaan eten. De dierenarts keek de andere drie kittens ook nog even na en die leken gezond te zijn.
Tegen de avond wou Alaska nog altijd niets eten. Hij hing maar een beetje piepend tegen mij aan, terwijl de andere drie kittens de kittenkamer op stelten zetten. Gelukkig was hij niet echt afgevallen wat gewicht betreft, maar ik maakte me nog steeds veel zorgen om dit kleintje. Uiteindelijk heb ik met mijn vinger een paar toefjes mousse bij hem naar naar binnen geduwd, in de hoop zijn spijsverteringsstelsel te stimuleren.
Tot mijn grote verbazing én opluchting had Alaska ‘s avonds laat ineens wél honger. Hij stond samen met Arizona en Alabama te springen en te piepen om de bench uit te mogen en ze stoven allemaal meteen op de bakjes mousse af. Alaska had zelfs zo’n honger, dat ik nog een extra portie ben gaan halen en ook die at hij helemaal op. Wat was ik blij!
Vandaag heeft de positieve trend zich voortgezet. De kittens hebben alle vier uitstekend van de mousse gegeten en Alaska is zelfs al 30 gram bijgekomen in gewicht. Hij rent en speelt nu net als de andere vier en oogt weer helemaal gezond. Nu maar hopen dat het zo blijft!