We hadden mooi gepland dat de kittens vier tot vijf dagen na de sterilisatie/castratie zouden kunnen verhuizen, maar Benz gooide wat roet in het eten. Ze had zo aan de wond gelikt en geplukt dat er een draadje was losgekomen en de wond aan de bovenzijde een beetje open was gaan staan. Ik heb meteen een berichtje met een foto naar de dierenarts gestuurd, en die raadde aan er goed wondzalf op te smeren en een sok eromheen te doen, zodat Benz er niet meer bij kon. Dat werd dus een tripje naar de apotheek voor ontstekingsremmende wondzalf en zoeken naar een oude sok die geschikt zou zijn. Ik heb een stuk van de sok afgeknipt en dat om Benz haar buikje geschoven, over de wond heen. Zo kon ze er niet meer aan likken en konden de andere twee kittens ook niet per ongeluk met hun nageltjes aan de wond blijven hangen

Benz vond zo’n sok om haar lijfje eerst maar niets, liet zich iedere keer omvallen, maar al gauw was ze het vergeten en rende, klimde en stoeide ze weer als vanouds. Als je ziet hoe wild die kittens soms bezig zijn, dan is het niet verwonderlijk dat er eens een draadje loskomt! De zalf en de sok deden hun werk goed en de wond genas goed. Soms kreeg Benz de sok wel uit en liep Beamer er trots mee rond in zijn bekje, maar dan trok ik de sok gewoon weer op zijn plaats.

Op de dag van de geplande verhuizing liet ik Benz zonder sok rondlopen. Samen met Bentley en Beamer was ze met de boodschappentassen aan het spelen toen ik plots wat druppeltjes bloed op de vloer zag. De wond was toch weer een beetje opengegaan! Ik heb er dus maar weer wondzalf op gesmeerd en de sok terug aangedaan, en de adoptant laten weten dat we de verhuizing toch maar een paar dagen gingen uitstellen…