Intussen was ik al veel meer te weten gekomen over de aandoening van Chandy en de behandeling, dus ik besloot eens goed alle beschikbare behandelvormen met elkaar te vergelijken en heb dosisberekeningen gedaan op basis van een gemiddelde groeicurve van een kitten. De beste optie bleek eerst de pillen geven die ik al in huis had en daarna overstappen op capsules van een andere fabrikant. Daarmee zouden we de hele behandeling van in totaal 12 weken kunnen dekken en het was nog de goedkoopste optie ook. Bovendien konden we volgens mijn berekening dan diezelfde dag nog overschakelen op de pillen en zou Chandy geen spuitjes meer hoeven krijgen. Een win-win voor iedereen!

Ik vroeg me wel af hoe we de pillen bij Chandy naar binnen moesten krijgen, want ze zijn behoorlijk groot. En eigenlijk mogen ze niet met eten worden gegeven, dus door de vleesmousse of een vloeibare snack mengen was geen optie, tenzij het echt niet anders ging. Ik had wel al gelezen dat die pillen redelijk goed smaken en dat sommige katten ze zo uit het handje eten, maar zo veel geluk zouden we vast niet hebben, toch…? Nou is Chandy wel echt een lekkerbekje, hij is dol op vleesmousse en nutrigel en lust als enige van de vier kittens ‘liquid snack’. En jawel, hoor: ik legde drie kwartjes van een pil voor hem neer en hij at ze smakelijk op! Wat een opluchting! Chandy kan nog steeds niet helemaal geloven dat hij van die injecties af is. Hij blaast nog steeds naar ons, alsof hij wil laten weten dat hij nog steeds heel boos is vanwege die spuitjes. Maar als hij ligt te rusten, kunnen we hem prima aaien en dan gaat zijn ronkmotortje op volle toeren draaien. Ik verwacht dan ook dat Chandy binnenkort meer vertrouwen krijgt in mensen en echt kan gaan genieten van zijn leventje hier.