Chandy was vorige week zichzelf niet. Hij at en dronk wel goed en zijn stoelgang was normaal, maar hij was veel te rustig naar mijn zin. Hij speelde en rende niet, lag maar de hele dag te slapen of naar buiten te kijken. Toen het na een paar dagen niet beter werd, nam ik contact op met Purrito voor advies. Ik kreeg de tip om hem Metacam te geven, een koorstverlagende pijnstiller voor katten, om te kijken of hij daarop zou reageren. Ik had toevallig nog een flesje staan, dus een dosis was zo gegeven. Chandy was daarna toch een tijdje wat actiever, dus waarschijnlijk was er wel iets met hem aan de hand. Een gevalletje dierenarts dus, en Purrito raadde aan om ook zijn bloed nog eens te laten onderzoeken, om er zeker van te zijn dat hij geen terugval had van zijn eerdere ziekte.

Ik denk dat ik wel anderhalf uur met Chandy bij de dierenarts ben geweest en hij werd helemaal binnenstebuiten gekeerd. Hij had een beetje koorts en zijn tandvlees was flink ontstoken. Zijn urine werd gecontroleerd en daaruit bleek dat hij ook een blaasontsteking had. En in zijn stoelgang werden allemaal wormeneitjes gevonden, dus hij had ook nog wormen. Arme Chandy, geen wonder dat hij zich niet lekker voelde. Hij ademde ook wat zwaar, maar de dierenarts kon daar verder niets aan ontdekken en vermoedde dat het door de koorts en de stress van het dierenartsbezoek kwam. Uiteindelijk werd er ook nog bloed bij Chandy afgenomen, en tot mijn grote opluchting waren zijn bloedwaarden prima. Geen terugval dus, maar gewoon veel pech.