Blog Kittens in Huis
Leef mee met het wel en wee van onze pleegkittens
Weedra en Vadiz
Begin 2020 hadden we ons opgegeven als opvanggezin voor Cat Shelter, een organisatie die zich inzet voor hulpbehoevende kittens. Onze Nikey en Zarah hebben dankzij deze organisatie een geweldige kans in het leven gekregen en op deze manier wilden we graag wat terugdoen. Ik werd uitgenodigd voor een intakegesprek, werd van alle benodigde materialen voorzien en kreeg een meter toegewezen. We hadden wel aangegeven dat we nachtvoedingen niet zagen zitten, dus we zouden kittens van een week of 3-4 en ouder opvangen.
Tja, en toen kwam de coronapandemie en zaten we ineens in lockdown. Daar trokken de (zwerf)katten zich natuurlijk niets van aan, en waarschijnlijk omdat zo veel mensen wandelingen maakten (dat was een van de weinige dingen die toegestaan waren), werden er heel veel moederloze kittens gevonden. Er kwam een oproep vanuit Cat Shelter voor de opvang van hele kleine kittens, en omdat we toch allemaal thuis waren, hebben we ons daarvoor beschikbaar gesteld. Dezelfde dag nog kregen we onze allereerste pleegkittens in opvang: Weedra, een zwart-wit kitten van ongeveer 12 dagen oud, en Vadiz, een grijs tijgertje van slechts een dag of 5 oud. Hele kleine prutsjes dus die nog dag en nacht de fles moesten krijgen!
Kittens grootbrengen met de papfles bleek heel veel tijd te kosten. Tot ze drie weken oud waren moesten ze elke twee uur gevoed worden en daarna moest je uitgebreid het buikje masseren, zodat de darmpjes goed gingen werken. Per voeding waren we al gauw een half uur tot drie kwartier bezig, dus het was een dagvullende bezigheid. Weedra en Vadiz groeiden gelukkig goed, alleen hun stoelgang wilde niet zo vlotten. Maar een ‘lavementje’ bij de dierenarts bracht uitkomst en daarna ging alles weer goed. Weedra bleek trouwens een katertje te zijn, en Vadiz een kattinnetje, dit in tegenstelling tot wat ons de eerste dag was verteld.
Tot onze grote verbazing gingen de kittens zodra ze een beetje mobiel werden al op de kattenbak. Dat is toch mooi geregeld in de natuur! Na een aantal weken gingen ze ook langzaam maar zeker droge brokjes eten en zo konden we de flesvoedingen afbouwen. Nadat ze hun eerste inenting hadden gehad, mochten ze naar beneden en konden ze naar hartenlust rennen, springen en ravotten in onze huiskamer. Vooral voor Weedra was dat fijn, want dat was nogal een actief en onbezonnen kitten. Vadiz (die we inmiddels “Diesje” noemden) was veel rustiger, bekeek alles eerst van een afstandje. Samen stoeien vonden ze geweldig, daar konden ze zich eindeloos mee vermaken.
En toen kwam het moment waarop we een stukje moesten schrijven voor op de website, waar ze beschikbaar zouden worden gesteld voor adoptie. We waren inmiddels zo gehecht geraakt aan de twee kleine schatjes, dat we ze niet meer kwijt wilden. Na veel wikken en wegen besloten we dan ook om ze zelf te adopteren en werd het dus een ‘foster fail’…