Nikey en Zarah kwamen in 2012 in ons gezin terecht. We wilden graag een huisdier, maar omdat we voor de sport van de kinderen in het weekend vaak lange dagen weg waren, zou een hond niet handig zijn. Na veel wikken en wegen besloten we voor een kat te gaan. Een vriendin van mij werkte toen al als vrijwilliger voor Cat Shelter (nu Purrito) en had een nestje van vier kittens in opvang. We kozen het enige kattinnetje uit het nestje, en omdat ze alleen per duo konden worden geadopteerd, namen we er ook een ros katertje bij. We noemden ze Zarah en Nikey, met een knipoog naar de bekende kledingmerken.

Ik ben opgegroeid met honden, dus voor mij was het de eerste ervaring met katten en ik heb er echt wel aan moeten wennen. Katten, en kittens in het bijzonder, springen op het aanrecht, kruipen in een kastje zodra je dat opendoet, hangen aan je bezem als je de vloer veegt, klimmen in de vaatwasser als je die in- of uitruimt, gaan op je laptop liggen en brengen dode of levende muizen mee naar binnen. Dat doen honden allemaal niet… Bovendien hebben katten/kittens af en toe de ‘zoomies’ en dan gaat er gewoon een wervelwind door de woonkamer. Maar katten bleken ook veel aanhankelijker te zijn dan mij altijd was verteld en echt te kunnen genieten van aandacht, knuffels en gezelligheid!

Al van jongs af aan waren Nikey en Zarah dikke vriendjes, Ze speelden samen, haalden samen kattenkwaad uit en sliepen samen in een mandje of op een luie stoel. Het was wel al snel duidelijk dat ze allebei een eigen karaktertje hebben. Zarah is de baas en een superslimme, uitgekookte dame die graag zelf bepaalt wat er met haar gebeurt. Nikey is een niet al te snuggere knuffelbeer die alles gewoon over zich heen laat komen en dol is op lasagne en ander eten. Een leuk voorbeeld: we hebben een luikje in de deur waardoor de katten naar buiten en binnen kunnen gaan en dat luikje kun je vergrendelen, zodat dit alleen nog naar binnen kan worden geduwd en de katten dus alleen van buiten naar binnen kunnen gaan en niet meer terug naar buiten. Dachten wij. Slimme Zarah had echter door dat ze met haar nagel het luikje naar zich toe kon trekken, en als ze dan haar neusje er tussen stak, kon ze toch naar buiten! Nikey begreep maar niet hoe ze dat deed. Nachtenlang heeft hij tegen het luikje geduwd en gebonkt, in de hoop dat het ook voor hem open zou gaan, maar het trucje van Zarah heeft hij nooit geleerd…

Inmiddels hebben deze prachtige ginger broer en zus de seniorleeftijd bereikt. Het zijn nog altijd hele lieve katten die bij ons genieten van een luxeleventje en graag bij je komen liggen, op de bank of op je bed. Zarah heeft al een aantal jaren last van artrose, zo erg zelfs dat ze moeite heeft om op bed of daar vanaf te springen. Ze kreeg eerst langwerkende pijnstillers, maar sinds een aantal maanden geeft de dierenarts haar Solensia (soort immuuntherapie) en dat is een wereld van verschil! Zarah springt zelfs weer op het aanrecht en vangt weer muizen! Bij Nikey merken we wel dat hij wat moeizamer de trap afgaat, maar verder lijkt hij geen last van zijn gewrichten te hebben.