Yip, Yoshi, Yoda en Yanja

In augustus 2023 kwam er een melding binnen dat er vier kleine kittens waren binnengebracht bij het dierenasiel. Het waren drie katertjes en één kattinnetje van ongeveer vier weken oud en ze kwamen bij ons in opvang. Twee van de katertjes wogen ruim 400 gram, het derde katertje 300 gram en het kattinnetje slechts 245 gram. Wel een groot verschil voor één nestje, maar ze leken wel in dezelfde groeifase te zitten. Ze kregen de namen Yoshi, Yip, Yoda en Yanja. Yoshi was de enige zonder zichtbare gezondheidsproblemen, de andere drie hadden vieze oogjes en Yanja had ook een snotneusje. Toch maar even naar de dierenarts dus. Die constateerde dat ze niesziekte hadden en gaf antibiotica en oogdruppels mee.

Gelukkig dronken alle vier de kittens goed uit een flesje, en Yip en Yoshi begonnen ook al aarzelend aan wat vleesmousse. De medicatie deed goed zijn werk en de kittens knapten er snel van op, maar al gauw bleek dat we nog een heel ander probleem hadden. De kittens dronken bij elkaar urine en sabbelden aan elkaars geslachtsdelen, iets wat waarschijnlijk als overlevingsstrategie was gestart voordat ze gevonden werden, maar wat tot gevolg had dat het betreffende deel van hun lichaam geïrriteerd raakte en ze buiten de kattenbak gingen plassen. Bovendien dronken ze daardoor ook minder melk dan zou moeten, dus het was zaak om ze dit ongewenste gedrag zo snel mogelijk af te leren. De enige manier om dat voor elkaar te krijgen, was door ze in aparte benches te zetten en alleen onder toezicht samen te laten rondwandelen. Met hulp van vrienden die ook kittens opvangen en extra benches en ander materiaal hadden, hebben we ze allemaal apart gezet en zo hadden we dus vier benches in de kittenkamer staan, allemaal met een eigen mandje, krabpaaltje, kattenbak en voer- en drinkbakje. Een rigoreuze maatregel, maar wel de juiste, want na een week of twee was het probleem opgelost en deden ze alles keurig op de kattenbak. Eerst lieten we Yoda en Yanja weer bij elkaar in de bench en uiteindelijk konden ook Yip en Yoshi weer samen slapen. Om verdere problemen te voorkomen, lieten we het daarbij en hebben we ze niet meer alle vier in één bench gezet.

En toen… liet Yanja ons enorm schrikken! Ik had haar gevoed, ze had goed melk gedronken, ze rende vrolijk in het rond en stoeide met haar broers, alles leek goed te zijn. Twee uur later kwamen mijn dochters thuis en gingen meteen bij de kittens kijken. “Is het normaal dat Yanja niet reageert?”, vroegen ze? Nee, dat was niet normaal! Yanja was helemaal slap, reageerde nergens meer op. Haar temperatuur was normaal en ik gaf haar nutridrops, dat wil nog wel eens helpen, maar na tien minuten was er nog geen verbetering. In overleg met Purrito belde ik de spoed en ik kon meteen bij een dierenarts terecht. Het was wel een half uur rijden, en terwijl mijn dochter achter het stuur zat, probeerde ik wat reactie uit Yanja te krijgen, zodat ze niet weg zou zakken. Yanja bleek een torenhoog suikergehalte te hebben, waardoor ze in een coma leek te zijn geraakt. Meer dan wat vocht en pijnstilling geven kon de dierenarts niet doen, daarvoor was Yanja nog te klein. We namen voor de zekerheid alvast afscheid van Yanja en lieten haar achter bij de dierenarts. Twee uur later belde de dierenarts om te vragen of ze Yanja mocht laten inslapen, ze had eigenlijk geen hoop meer dat het nog goed zou komen en Yanja leek veel pijn te hebben. Nog geen uur later belde ze nog eens: Yanja had ineens toch een opleving gekregen, was wakker geworden en stapte wat rond. Ze vertoonde wel wat neurologische problemen, botste overal tegenaan, maar er zat weer leven in!

Tot grote verbazing van de dierenarts en van ons herstelde Yanja de dag erna helemaal. Haar suiker was gedaald, ze dronk weer en at zelfs mousse, dus we mochten haar weer komen halen. Helaas zag ik haar de volgende dag weer een beetje wegzakken. Ze begon te wankelen op haar pootjes en viel steeds in slaap, het ging duidelijk weer de verkeerde kant op. We hebben haar meteen teruggebracht naar de dierenarts en haar suiker bleek weer hoog te zijn. Gelukkig waren we er nu wel sneller bij en herstelde Yanja ook sneller weer. De dierenarts dacht dat Yanja misschien van de kittenmelk een hoog suikergehalte kreeg. Ze besloten haar een paar dagen ter observatie te houden en alleen vleesmousse te geven. Dat ging helemaal goed, Yanja’s suiker bleef al die tijd stabiel. De kittenmelk werd dus als de boosdoener gezien, die mochten we niet meer geven.

Daarna ging het snel de goede kant op, met alle vier de kittens. Binnen een week aten ze droge brokjes en ze groeiden goed. Ze hadden soms toch nog problemen om de kattenbak te vinden, maar dat konden we oplossen met twee extra kattenbakken op strategische plaatsen in de huiskamer. Verder speelden en stoeiden ze dat het een lieve lust was. Yip en Yoshi bleven wat groter en zwaarder dan Yoda en Yanja, en hadden ook veel meer energie. Niets was meer veilig in de huiskamer, ze sprongen en klommen overal op. Hevige kittens dus, maar ook enorme knuffelkontjes!

Tegen de tijd dat ze klaar waren voor de tweede vaccinatie, kreeg Yanja weer een opflakkering van de niesziekte en hadden ze alle vier diarree. Wat een ellende toch met dit nestje! Uit een test bij de dierenarts bleek gelukkig dat het geen giardia was, maar het was niet duidelijk wat dan de diarree veroorzaakte. Ik kreeg Procox mee, in de hoop dat het hiermee zou beteren. Yoshi, Yip en Yoda werden alvast ingeënt, de dierenarts adviseerde om met Yanja nog even te wachten. Er was ook nog steeds een soort waasje over Yanja’s rechteroogje te zien, een overblijfseltje van toen ze met aangetaste oogjes in opvang kwam, maar ze leek er geen last van te hebben.

Toen de katertjes werden gecastreerd, kreeg Yanja haar tweede vaccinatie en een weekje later kon ook zij worden gesteriliseerd. De Procox had ook gewerkt en zo hadden we eindelijk alle problemen met dit nestje kittens opgelost! Yip en Yoshi verhuisden niet lang daarna naar een jong stel, Yanja en Yoda bleven nog een weekje langer bij ons en vertrokken toen ook naar een jong koppel. Wat was dit een intensief nestje voor ons geweest! Maar we hebben ze met alle liefde verzorgd en gesocialiseerd, en ook deze (b)engeltjes hebben een speciaal plekje in ons hart gekregen.