Whopper en Xia

In mei 2023 werd er een opvangplaats gezocht voor een klein zwart katertje. Hij was ongeveer vier weken oud en woog 370 gram. Ik weet niet waarom, maar toen ik het diertje zag, kwam meteen de naam Whopper in mij naar boven, en die naam is gebleven. Whoppertje had een moeilijke start. Zijn oogjes plakten dicht, zijn neusje zat vol snot en hij had een reuteltje op zijn longetjes. Hij kon niet goed ruiken en had niet genoeg adem om uit een flesje te drinken, dus het was moeilijk om er eten in te krijgen. In overleg met Purrito ging ik met Whopper naar de dierenarts en die stelde vast dat hij niesziekte had, een soort griepachtig kattenvirus. Whoppertje kreeg antibiotica en oogdruppels, en we probeerden zo goed en zo kwaad als het ging wat kittenmelk en vleesmousse bij hem naar binnen te krijgen. Binnen een paar dagen was Whopper aanzienlijk opgeknapt: zijn oogjes waren schoon, hij snotterde en rochelde niet meer en hij kon mousse uit een bakje eten en kittenmelk uit een flesje drinken.

Ruim een week nadat Whopper bij ons in opvang was gekomen, kregen we er nog een zwart kitten bij: een kattinnetje van 360 gram dat van ons de naam Xia kreeg. Ook dit kleintje had het moeilijk, vieze oogjes en een vies neusje en erg verzwakt. Ze reageerde traag op prikkels en had duidelijk geen kracht in haar achterpootjes. Ze wou ook niet eten of drinken en had diarree. We hebben ons de eerste dagen echt zorgen om haar gemaakt, dus gooiden we alles in de strijd om haar erdoor heen te slepen. De antibiotica en oogdruppels van Whopper, lysomucil om haar neusje open te krijgen en voedingssupplementen (nutridrops, nutrigel). Ondertussen bleven we proberen wat melk in haar bekje te spuiten. Langzaamaan zagen we wat verbetering optreden. Xia ging mousse eten, werd alerter en stond wat steviger op haar pootjes. Na een week kon ze uit een flesje drinken en stapte ze goed rond in de bench. Alleen de diarree bleef nog aanhouden.

Met Whopper ging het intussen supergoed. Hij was helemaal hersteld van de niesziekte, kreeg zijn eerste inenting en mocht naar de huiskamer verhuizen. Hij ontpopte zich als een heel aanhankelijk kitten dat heel graag bij je kwam liggen. Hij was dol op aaitjes en knuffeltjes en als hij moe was, nam ik hem in mijn armen en kriebelde ik over zijn buikje tot hij in slaap viel. Zo lief! Het enige wat nog niet vlotjes ging was de vaste voeding, Whopper weigerde systematisch om droge brokjes te eten.

Toen Xia ook was ingeënt, hebben we haar in de huiskamer gezet, bij Whopper. We dachten dat ze dat heel spannend zou vinden en bang zou zijn, maar ze vond het meteen geweldig! Ze ging meteen op verkenning en bloeide helemaal op. Ze was ook niet bang van Whopper, maar hij wel van haar. De eerste dag zette hij een hoge rug op en ging blazen, de tweede dag mepte hij op Xia’s koppetje, maar die mepte gewoon terug. Daarna sloten ze vriendschap, stoeiden samen en sliepen samen op de stapel dekens op onze bank.

De weken daarna ging alles goed, al at Whopper nog altijd geen droge brokjes. Als ze in water geweekt waren, dan at hij ze wel op en uiteindelijk werd het gewoon een bakje brokjes met een plens water erover. Pas toen Whopper ongeveer tien weken oud was, begon hij ook droge brokjes te eten. Ter vergelijking: Xia at al droge brokjes toen ze zes weken oud was!

Helaas was de stoelgang van Xia nogal wisselvallig en uit een test bij de dierenarts bleek dat ze een lichte giardia-infectie had. Dus net als bij het vorige nestje (Uno, Uma, Uki en Vienna) gingen we weer aan de slag met medicatie en veel poetsen. Het was wel een hardnekkige infectie: pas na de tweede reeks behandelingen met Panacur testte ze negatief. Een kleine week na de sterilisatie was Xia ineens ziek. Ze had geen energie, wankelde op haar pootjes en ging stilletjes in een hoekje zitten. Ze had ook koorts en voelde zich duidelijk niet lekker. De dierenarts dacht dat het misschien nog van de narcose kwam, daar was ze inderdaad nog lang misselijk van geweest. Met wat medicatie (tolfedine en synulox via de dierenarts) ging het gelukkig snel beter en binnen een paar dagen was ze weer helemaal de oude.

Ondanks de strubbelingen hebben we ontzettend genoten van Whopper en Xia. Het waren twee hele gezellige, sociale kittens die genoten van alle aandacht die ze kregen. Whopper was nogal ondernemend en een beetje een losbol, maar wel heel aanhankelijk. Xia was wat rustiger, heel vriendelijk en altijd blij om je te zien. Deze twee schatjes zijn verhuisd naar een gezin met twee schoolgaande kinderen bij wie ze een heerlijk leven hebben.