Uno, Uma, Uki en Vienna

In september 2022 kregen we nog een nestje van drie kittens in opvang, opnieuw een ros-wit katertje en twee driekleurige kattinnetjes bij wie de zwarte kleur overheerste. Ze waren een week of zes oud en helemaal gezond. We noemden ze Uno, Uma en Uki. Een kleine week later kwam er nog een iets jonger kitten bij, een prachtig driekleurig tijgertje dat van ons de naam Vienna kreeg. Vienna was wat wij een ‘turbokitten’ noemden. Toen ze in quarantaine zat (helemaal alleen, want de andere drie waren inmiddels al uit quarantaine), zagen wij haar nooit slapen. Telkens als we naar haar toe gingen, zat ze klaarwakker in de bench. Toen ze na een tijdje een stapje buiten de bench mocht zetten, rende ze als een dolle in het rond, blij dat ze haar energie kwijt kon. Als je haar oppakte, vocht ze zich weer los, en als je haar aaide begon ze met je vingers te spelen en er zacht haar tandjes in te zetten. Ze communiceerde met tandjes en klauwtjes en had werkelijk nooit rust, tekenen van wat het ‘single kitten syndrome’ wordt genoemd en voorkomt bij kittens die alleen, zonder andere kittens of katten, opgroeien.

Toen Vienna naar onze huiskamer mocht verhuizen, ging ze zoals verwacht eerst hard rondrennen. De ontmoeting met Uno, Uma en Uki verliep in het begin een beetje stroef, veel geblaas en klauwen uitslaan van de kant van Vienna, maar het was natuurlijk ook een hele verandering voor haar. Al snel ging het beter, speelde Vienna een beetje met Uno, en toen de nieuwigheid eraf was, gingen de ‘U-tjes’ weer hun eigen gang en kon Vienna verdergaan met haar ontdekkingstocht. Na een week was Vienna volledig geïntegreerd, ze was ook wat rustiger geworden en durfde het aan om een rustig slaapplekje te zoeken als ze moe werd. We konden haar zelfs ‘s nachts en als we weg waren bij de andere drie kittens in de bench zetten!

Met Vienna hadden we nog een ander probleem: haar ontlasting was af en toe wat aan de dunne kant. Verder leek ze helemaal in order, ze groeide en speelde goed, had nergens last van. Toen ik de kittens binnenbracht voor de sterilisatie, werd ook de ontlasting van Vienne getest en daaruit bleek dat ze besmet was met de darmparasiet giardia. Heel vervelend, want dat betekende niet alleen dat ze alle vier medicatie moesten krijgen, maar ook dat alles waar de kittens mee in aanraking waren gekomen, een aantal dagen achter elkaar grondig moest worden gewassen en schoongemaakt. Veel extra werk dus, maar na een week was de giardia wel weg.

Uno en Uma zijn uiteindelijk geadopteerd door een fijn gezin met twee tieners, Uki en Vienna zijn naar een koppel gegaan dat helemaal weg was van deze twee (b)engeltjes. Ze hebben het alle vier heel erg naar hun zin in hun nieuwe thuis!